|
บ้านเณรเป็นจุดเริ่มเพิ่มชีวิต |
|
ที่อุทิศสอนสั่งเราทั้งหลาย |
|
พระสงฆ์เณรบุกเบิกกันนั้นมากมาย |
|
แผ่ขยายเติบโตอยู่สู่ปัจจุบัน |
|
บ้านเณรเป็นที่อบรมบ่มนิสัย |
|
สั่งสอนให้ทำความดีเป็นที่มั่น |
|
อีกปลูกฝังและฝึกฝนตนทุกวัน |
|
เป็นแรงดันเมื่อเติบใหญ่ให้ได้ดี |
|
บ้านเณรเป็นที่สร้างคนดลชีวิต |
|
แบบพระคริสต์นั้นเป็นเช่นศักดิ์ศรี |
|
ได้เจริญก้าวหน้าพาทวี |
|
เป็นสุขศรีแก่ใจไม่เสื่อมคลาย |
|
บ้านเณรเป็นหัวใจในมิสซัง |
|
เป็นพลังหนุนปวงชนคนทั้งหลาย |
|
สงฆ์ศิษย์เก่าทั้งมวลล้วนมากมาย |
|
มอบใจกายถวายเป็นเช่นบูชา |
|
แม้ชีวีไม่พลีเป็นเช่นพระสงฆ |
|
ก็ยังคงเป็นคนดีมีคุณค่า |
|
เป็นคริสตชนที่เคร่งครัดช่วยพัฒนา |
|
ช่วยนำพาสังคมไทยได้ชื่นชม |
|
ในโอกาสฉลองหกสิบปี |
|
ขอคุณศรีหฤทัยให้สุขสม |
|
ทรงคุ้มครองป้องภัยให้อุดม |
|
และชื่นชมคิดสิ่งใดสมใจเทอญ |
ประพันธ์โดย คุณพ่อชาติชาย
เวฬุรัตนกูล